Аднаўленне завочнай педагагічнай адукацыі Беларусі ў пасляакупацыйныя і першыя пасляваенныя гады

Abstract

У пасляакупацыйныя і першыя пасляваенныя гады ў Беларусі ва ўмовах інтэнсіўнага росту сеткі школьных устаноў выключна востра паўстала пытанне забеспячэння іх педагагічнымі кадрамі. Каб падрыхтаваць неабходную колькасць настаўнікаў для ўсіх ступеняў агульнаадукацыйнай школы рэспублікі на дзённых аддзяленнях педагагічных, настаўніцкіх інсытутаў і педагагічных вучылішчаў, неабходны былі значныя грашовыя сродкі і матэрыяльныя рэсурсы, а галоўнае – даволі працяглы тэрмін на падрыхтоўку. У складаных сацыяльна-эканамічных умовах было прынята рашэнне аб аднаўленні ў даваенныя гады сістэмы завочнай педагагічнай адукацыі, якая ў першую чаргу павінна была ахапіць ужо працуючых у школе настаўнікаў. У дадзеным артыкуле на аснове вывучэння архіўных крыніц прадстаўлены рэтраспектыўны аналіз і ацэнка працэсу аднаўлення і развіцця завочнай сістэмы падрыхтоўкі і павышэння кваліфікацыі педагагічных кадраў рэспублікі ў пасляакупацыйныя і першыя пасляваенныя гады