"Катка" Паўла Кагоўта як раман пражскага чорнага гумару

Abstract

У артыкуле аўтар аналізуе раман чэшскага пісьменніка другой паловы ХХ стагоддзя Паўла Кагоўта “Катка” як раман пражскага чорнага гумару. Вылучаюцца асноўныя элементы паэтыкі. Разглядаецца сістэма вобразаў твора. Абазначаюцца галоўныя тэмы і праблемы, закранутыя празаікам. У “Катцы” прасочваюцца рысы постмадэрнісцкай паэтыкі і эстэтыкі. Багатае выкарыстанне аўтарам розных цытат утварае своеасаблівае інтэртэкстуальнае поле рамана. Галоўная раманная гіпербала – інтэрпрэтацыя катніцтва як сур’ёзнай спецыялізаванай навукі, псеўдамаральныя аргументы гэтага – стварае нейкую правакацыйную фікцыю, у якой існуе чытач. На ўсім ляжыць адбітак іранічнага модусу аповеду, іранічнага ўспрыняцця і пастаноўкі з ног на галаву ўсяго, што тычыцца гісторыі, гуманнасці, кахання, сям’і, радзімы, чалавецтва, сістэмы каштоўнасцей. Вельмі своеасаблівымі з’яўляюцца вобразы. Можна казаць пра вобразы-схемы, вобразы-тыпы, дэпсіхалагізаваныя, дэгуманізаваныя, банальныя. Некаторыя з іх падаюцца як людзі-монстры. Акцэнтуюцца тэмы смерці і сэксу. Менавіта на іх аснове і будуюцца інтэлектуальная і парадыйная лініі “Каткі”.