Праблема легалізацыі нетытулаванай шляхты Беларусі ў кантэксце дзейнасці дзяржаўных органаў Расійскай імперыі ХІХ ст.

Abstract

Захаванне прававога і сацыяльнага статусу для шляхты Беларусі стала адной з прыярытэтных задач у ХІХ стагоддзі. Псіхалагічна не адаптаваныя да існавання ў новых палітычных умовах, мясцовыя дваране імкнуліся найперш да фактычнай легалізацыі праз удзел у выбарны органах улады і працы на дзяржаўных пасадах. Юрыдычнае замацаванне дваранскага статусу для шляхты Беларусі было аддаленай перспектывай па прычыне непадрыхтаванасці адпаведных дзяржаўных устаноў да сур'ёзнай працы, карупцыі, недахопу дакументаў. З іншага боку, вышэйшае кіраўніцтва Расіі мела вопыт і канкрэтныя прычыны для тармажэння легалізацыі шляхты.