Урадавыя мерапрыемствы па скарачэнні колькасці шляхты ў Беларусі ў канцы XVIII - першай палове XIX ст.

Abstract

Публікацыя закранае праблему неадпаведнасці статуса шляхты Беларусі традыцыйным уяўлен- ням пра дваранства ў Расійскай імперыі, а таксама ўрадавыя спробы вырашыць гэтае пытанне ў канцы XVIII – першай палове XIX ст. Падкрэсліваецца аб’ектыўнасць працэсу скарачэння колькасці шляхты, адначасовая яго непаслядоўнасць і паступовае ўскладненне. Важным момантам гэтай палітыкі з’яўлялася таксама выключна сацыяльна-палітычная мэтазгоднасць яе правядзення пры адсутнасці значнага ўплыву нацыяльнага фактару. Пры гэтым улады не пакідалі спадзяванняў на вырашэнне праблемы праз захаванне бачнасці для мясцовай шляхты сваёй запатрабаванасці.

В статье раскрываются сущность программы национально-персональной автономии и ее интерпретации, которые нашли отражение в работах различных политических деятелей России. Несмотря на критическое отношение большевиков к этой программе в дореволюционный период, партия, став правящей, использовала ее элементы в национально-государственном строительстве в 20-е гг. ХХ в. Идеи национально-персонального автономизма получили новое звучание в конце ХХ в., нашли отражение в современном белорусском и российском законодательстве.