Беларускі націск у кантэксце навуковага асэнсавання

Abstract

Артыкул прысвечаны высвятленню асноўных напрамкаў даследавання беларускай акцэнталогіі на працягу ХХ–ХХІ стст. Матэрыялы манаграфічных прац па фанетыцы, фаналогіі і арфаэпіі, лексікаграфічныя, навукова-метадычныя і вучэбныя распрацоўкі дазволілі ўпершыню вылучыць пяць асноўных этапаў станаўлення сістэмы навуковага апісання націску ў беларускай літаратурнай мове і акрэсліць іх адметнасці. Аўтар прыходзіць да высновы, што сучасная беларуская акцэнталогія вывучана належным чынам з пункту погляду арфаэпічнага значэння, акустычных характарыстык націскных і ненаціскных галосных, агульнай тэарэтычнай спецыфікі націску. Перспектыўным напрамкам даследавання на сучасным этапе павінен стаць разгляд таго, як уплывае пісьмо на выпрацоўку і засваенне нормаў беларускай арфаэпіі і акцэнтуацыі, наколькі мэтазгодна стварэнне правіла рэкамендацыі для ўжывання надлітарнага знака «акута» ў беларускім практычным пісьме дзеля нейтралізацыі акцэнтуацыйных дублетных формаў.