Структура маладняку і падлеску ў бярэзніках Беларусі

Abstract

Праблема скарачэння адмоўных вынікаў уплыву жыццядзейнасці раслінаедных паляўніча-прамысловых жывёлін на лясную расліннасць узнікла ў пачатку другой палавіны бягучага стагоддзя, калі ў выніку інтэнсіўнай лесагаспадарчай дзейнасці чалавека, знішчэння буйных драпежнікаў і прынятых у нашай краіне ахоўных мер колькасць парна капытных павялічылася. Узрослае пагалоўе дрэваваедных жывёлін, на думку некаторых даследчыкаў, стала наносіць эканамічную шкоду лясной гаспадарцы, выклікаць структурныя змены лясоў і зніжэнне іх біялагічнай прадукцыйнасці, а таксама садзейнічаць узнікненню эпізаотый у выніку вычарпання кармавой базы. Узнікла неаб ходнасць у вызначанні іх гаспадарча-дапушчальнай (аптымальнай) шчыльнасді. У сувязі з гэтым у Беларусі быў выканан рад даследаванняў, прысвечаных вызначанню запасаў зімовых дрэвава-галінкавых кармоў і, зыходзячы з іх колькасці, разліку аптымальнай шчыльнасці дрэваваедных капытных з улікам інтарэсаў лясной гаспадаркі, паколькі лясныя паляўнічыя ўгоддзі з’яўляюцца асноўнымі стацыямі іх пражывання.