Інтэграцыя шляхты беларускіх зямель у склад дваранства Расійскай імперыі

Abstract

Разглядаецца сутнасць інтэграцыі, аргументуюцца храналагічныя межы даследавання. Неабходнасць паглыбленага вывучэння інтэграцыі шляхты беларускіх зямель у склад дваранства Расійскай імперыі тлумачыцца тым, што аналізу патрабуе найважнейшае для шляхты пытанне: захаванне сацыяльнага статусу пасля падзелаў Рэчы Паспалітай ў канцы XVIII—сярэдзіне XIX ст. Таксама абгрунтоўваецца непарыўнасць інтэграцыйных працэсаў, ix вопыт i дасягненні, якія ў значнай ступені з’яуляюцца базай i асновай для сучаснай беларуска-расійскай інтэграцыі. Акрэсліваюцца прынцыпы уключэння ў даследаванне шляхецкіх родаў паводле тэрытарыяльнай прыкметы, а не паводле нацыянальнай, што адпавядае прынцыпам, пакладзеным у аснову пабудовы вышэйшага саслоўя ў Расійскай імперыі. Падкрэсліваецца, што такі падыход дазваляе з большай аб’ектыўнасцю разгледзіць працэс інтэграцыі шляхты ў склад дваранства Расійскай імперыі без уплыву нацыянальных фактараў.

Рассматривается сущность интеграции, аргументируются хронологические границы исследования. Необходимость углубленного изучения интеграции шляхты белорусских земель в состав дворянства Российской империи объясняется тем, что анализа требует важнейший для шляхты вопрос: сохранение социального статуса после разделов Речи Посполитой в конце XVIII-середине XIX в. Также обосновывается неразрывность интеграционных процессов, их опыт и достижения, которые в значительной степени являются базой и основой для современной белорусско-российской интеграции. Очерчиваются принципы включения в исследование шляхетских родов по территориальному признаку, а не по национальному, что соответствует принципам, положенным в основу построения высшего сословия в Российской империи. Подчеркивается, что такой подход позволяет с большей объективностью рассмотреть процесс интеграции шляхты в состав дворянства Российской империи без влияния национальных факторов.