Роля філасофіі ў развіцці паняційнага апарату сацыяльнай экалогіі

Abstract

У артыкуле даследуецца метадалагічная роля філасофіі ў фарміраванні сацыяльна-экалагічных паняццяў. Адзначана, што праблема паняційнага афармлення феномену якасці асяроддзя сёння знаходзіцца на стадыі вызначэння агульных перадумоў прыкладнога натуральна-навуковага дасле давання, канчатковай задачай якога стане адказ на пытанне аб аптымальнасці сацыяпрыроднага ўзаемадзеяння. Сацыяльна-экалагічныя паняцці арыентаваны на канцэптуальнае апісанне зместу, структуры і дынамікі такога ўзаемадзеяння з вызначэннем аптымальнага вектара развіцця. Абгрунтоўваецца выснова, што паняцце «якасць навакольнага асяроддзя» (у поўным выразе «якасць навакольнага чалавека прыроднага асяроддзя пражывання»), у адрозненне ад філасофскай катэгорыі «якасць», з'яўляецца нарматыўным, які адлюстроўвае ступень экалагічнай камфортнасці чалавека ў прыродным асяроддзі яго жыццядзейнасці. У працэсе комплекснай экалагічнай інтэрпрэтацыі стану прыроднага асяроддзя пражывання змест паняцця можа быць канкрэтызаваны па структурных падставах, у адпаведнасці з уяўленнямі аб аптымальнасці навакольнага асяроддзя па сялення або яе экстрэмальнасці. Праца мае значнасць у кантэксце набыцця сацыяльнай экалогіяй дысцыплінарнага характару.