Харчовая палітыка Часовага ўрада на Беларусі на першапачатковым этапе разгортвання Лютаўскай рывалюцыі

Abstract

У артыкуле раскрываецца становішча, якое склалася з харчаваннем у прыфрантавой зоне да лютага 1917 г., а таксама роля і месца харчовага пытання ў палітыцы Часовага ўрада з сака- віка па май 1917 г. Аўтар адзначае, што з першых дзён сакавіка значныя намаганні дзяржаўных структур і «рэвалюцыйнай дэмакратыі» былі накіраваны на павышэнне эфектыўнасці агітацыйна-прапагандысцкай работы на вёсцы. Для паспяховага будаўніцтва новай дэмакратычнай дзяржавы і працягу вайны неабходна было забяспечыць стабільныя пастаўкі прадуктаў харчавання на фронт і ў горад. Новая палітычная эліта на чале з М. Радзянка, а далей Г. Львовым дэманстравала гатоўнасць абараняць дэмакратыю і не рабіла спроб рэанімаваць ранейшы дзяржаўны лад. Гэтыя намеры пацвердзілі першыя рашэнні ўрада: дэмакратызацыя грамадска- палітычнага жыцця, рэквізіцыя хлебных запасаў у памешчыкаў, права сялянам на арэнду на льготных умовах пустуючых памешчыцкіх зямель. У сакавіку – красавіку 1917 г. сялянства Бе- ларусі са свайго боку выказала гатоўнасць выконваць пастаўкі па рэквізіцыях.

В статье с социально-философских позиций рассматриваются современные изменения межпоколенных отношений в российском обществе, которые свидетельствуют о появлении новой практической и теоретической проблемы современности. Детство, являющееся динамично меняющимся элементом социума, в условиях системной трансформации общества подвергается революционным изменениям. Констатируется наступление префигуративной культуры межпоколенных отношений, их нарастающая кризисность и метаморфозы. Такие общественные изменения, как потеря традиционных ценностей, а также псевдолиберальное понимание свободы, которые явно проявились и начали доминировать в России с 90-х годов XX века, формируют новый тип личности и меняют социальные статусы детства и взрослости, приводят к явлениям акселерации детства и инфантилизации взрослости. Дети и взрослые участвуют в процессе взаимного конструирования, продуцируя общественные риски. Анализ происходящих изменений подводит к необходимости серьезного осмысления и анализа этой ситуации, так как межпоколенные отношения выступают базовой моделью социального поведения индивидов, поколений и иных социальных общностей в их социальной динамике, являются основанием стабильного существования общества, сохранения его культуры и осуществления социально-исторического наследования, а также значительно влияют на вопросы национальной безопасности современного общества.