"Яшчэ не моўкнуць стройныя санэты..."

Abstract

Другая палова ХХ стагоддзя і асабліва два апошнія дзесяцігоддзі прадэманстравалі павышаную цікавасць паэзіі да стварэння ўсіх магчымых цвёрдых жанравых формаў. З’явіліся шматлікія беларускія газелі, хоку, туюгі, танкі, рандо, трыялеты і, безумоўна, санеты. Іх колькасць прывяла да эксперыменту над формай. Напрыклад, у санетыстыцы з’явіліся такія разнастайнасці гэтай вытанчанай формы верша, як «безгаловы» і «бязногі», «хвастаты» і «перавернуты» і іншыя, нетрадыцыйныя віды санетаў. Ускладнялася архітэктоніка санетных твораў, якія афармляліся ў паэмы, напісаныя санетнымі строфамі, вянкі санетаў і вянкі вянкоў санетаў. Пачатак ХХІ стагоддзя не страціў дасягненні санетыстыкі мінулых гадоў. Але эксперыментальныя пошукі сталі больш рацыянальнымі, прадуманымі. Санету вярнулі яго класічнае прызначэнне – паказваць разнастайныя пачуцці, перажыванні, выкліканыя філасофскімі развагамі пра галоўныя каштоўнасці чалавечага жыцця. Безумоўна, свой унёсак ў развіццё сучаснага санета зрабілі і постмадэрністы. Дыскутуючы пра бесперспектыўнасць дадзенай цвёрдай жанравай формы, яны ствараюць цікавыя формы санетаў: аплікаванага, санета-брахікалана, санета-газелі, санета-туюга, санета-цэнтона, трайнога санета і інш. У першую чаргу тут неабходна адзначыць творчасць Сержа Мінскевіча, Юрася Пацюпы і Таццяны Барысюк. Такім чынам, эксперымент над формай санета працягваецца і ў ХХІ стагоддзі.

Глобализация мировых процессов неизбежно приводит к интернационализации высшего образования, одним из последствий которой является интернационализация каждого вуза, вовлекаемого в мировую образовательную среду. В свою очередь это приводит к укреплению международного сотрудничества в образовании, что в конечном итоге способствует дальнейшему развитию процесса глобализации. Интернационализация на уровне вуза – это процесс превращения национального вуза в интернациональный, включение международного аспекта во все компоненты управления университетом с целью повышения качества преподавания и исследований и достижения требуемых компетенций. В настоящее время интернационализация вуза рассматривается как одна из важнейших характеристик конкурентоспособности современного университета, а показатели интернационализации, соответственно, обладают большим весом среди прочих показателей эффективности деятельности вуза. Процесс интернационализации вуза, несомненно, влияет на основные компоненты качества образования: качество образовательной программы, качество образовательного процесса и качество выпускника. Наиболее значимый вклад в повышение качества вносят такие компоненты интернационализации, как лидерство руководства, преподавательская мобильность и студенческая мобильность. Пока международный аспект – не главный, не доминирующий в деятельности образовательных организаций, но он латентно присутствует как ориентир, некий стандарт для решения национальных задач, стоящих перед высшим образованием.