Сярэдняя навучальная школа Беларусі ў першыя пасляваенныя гады

Abstract

Вайна і акупацыя тэрыторыі Беларусі нямецкімі захопнікамі нанеслі вялікі ўрон сістэме агульнай сярэдняй адукацыі рэспублікі. Каб падняць з руін і попелу разбураную вайной гульнаадукацыйную школу, патрэбны былі істотныя намаганні партыйна-савецкага кіраўніцтва ўсіх узроўняў, органаў адукацыі і усяго насельніцтва рэспублікі. У дадзеным артыкуле аўтар на аснове вывучэння архіўных крыніц, пераважна раней не апублікаваных, у рэчышчы комплекснага падыходу аналізуе стан агульнаадукацыйнай школы рэспублікі ў першыя пасляваенныя гады, акцэнтуючы ўвагу на праблемах будаўніцтва і рамонту школьных будынкаў, аднаўлення сеткі школ, росту вучнёўскага кантынгенту, забеспячэння школ настаўніцкімі кадрамі, выканання закону аб усянавучы. Аналіз архіўных матэрыялаў дае падставу канстатаваць, што аднаўленне сярэдняй агульнаадукацыйнай школы ў першыя пасляваенныя гады разглядалася партыйна-савецкім кіраўніцтвам рэспублікі як найважнейшая дзяржаўная задача палітычнага, гаспадарчага і культурнага значэння. Гістарычныя факты сведчаць, што ў першыя пасляваенныя гады раённымі партыйна-савецкімі органамі, раённымі і гарадскімі аддзеламі народнай адукацыі, грамадскасцю, настаўнікамі і вучнямі было шмат зроблена для аднаўлення нармальнай работы агульнаадукацыйных школ рэспублікі, але пытанні будаўніцтва і рамонту школ, іх матэрыяльна-тэхнічнага аснашчэння, усянавуча, забеспячэння школ настаўніцкімі кадрамі заставаліся актуальнымі і патрабавалі свайго вырашэння.