Праблемы сацыяльна-псіхалагічнай адаптацыі беларускіх эмігрантаў у краінах Лацінскай Амерыкі (1918–1939 гг.)

Abstract

У артыкуле аналізуюцца адметнасці сацыяльна-псіхалагічных адаптацыйных працэсаў беларускіх эмігрантаў у краінах Лацінскай Амерыкі. Асаблівая ўвага надаецца эканамічнай эміграцыйнай хвалі ў Аргенціну, Бразілію, Парагвай, Уругвай. Даследаванне абапіраецца на заканадаўчую базу дзяржаў-рэцыпіентаў, што дазваляе зрабіць высновы пра ўзаемасувязі прававой і псіхалагічнай адаптацыі эмігрантаў. У матэрыяле падкрэсліваецца, што моўны бар’ер, фізіялагічны і псіхалагічны стрэс негатыўна ўплывалі на акультурацыю і першапачатковую адаптацыю эмігрантаў. Сусветны эканамічны крызіс павысіў узровень беспрацоўя, што адразу негатыўна адлюстравалася на працоўнай занятасці эмігрантаў. Асноўная частка беларускіх эмігрантаў у міжваенны перыяд паходзіла з тэрыторыі Заходняй Беларусі. Аналізам эміграцыйных працэсаў займаўся спецыяльны дзяржаўны орган Міністэрства працы і сацыялнай апекі. Эміграцыйнае ўпраўленне актыўна праводзіла інфармацыйную працу сярод насельніцтва пра краіны Лацінскай Амерыкі, каб паспрыяць працэсу сацыльна-псіхалагічнай адаптацыі