Адукацыйная і кадравая палітыка царызму ў Беларусі ў пачатку ХХ ст.

Abstract

У артыкуле разглядаецца адукацыйная і кадравая палітыка царызму ў Беларусі ў пачатку ХХ ст. Вывучэнне дадзенай праблемы дае магчымасць больш поўна і глыбока даследаваць развіццё сістэмы народнай адукацыі, паказаць ролю грамадска-педагагічнага руху ў барацьбе з рэакцыйнай лініяй самаўладдзя. На канкрэтных прыкладах аўтар паказвае, што курс урада быў накіраваны на захаванне саслоўнай школы і існуючых парадкаў. Аналізуюцца статыстычныя даныя аб колькасці навучальных устаноў, вучняў і настаўнікаў. На канкрэтных даных прыводзіцца «паказчык увагі» дзяржавы да школы і яе настаўніка. Падкрэсліваецца дваістасць і непаслядоўнасць урадавай адукацыйнай палітыкі, яе саслоўны характар і нерашучасць у многіх пачынаннях, спазненне за тэмпам і ўзроўнем развіцця ў параўнанні з краінамі Захаду. Асноўныя палажэнні і вывады грунтуюцца на аналізе нарматыўна-прававых актаў, даных статыстыкі, матэрыялаў перыядычнага педагагічнага друку і архіўных крыніц