Лексічныя інавацыі ў беларускім паэтычным дыскурсе на рубяжы XX-XXI стагоддзяў

Abstract

У артыкуле прасочваюцца моўныя традыцыі і развіццё лексікі ў паэтычным дыскурсе, узніклым у ХIХ стагоддзі. Параўнанне лексічнай сістэмы беларускай паэзіі на мяжы стагоддзяў, што выступае натуральнай мяжой для прасочвання традыцый і змен, паказвае афармленне і далейшае папаўненне лексіка-семантычных груп назоўнікаў. Улічваецца асаблівасць лексікі быць выразным сігналам адносін, якія перадаюць мова як універсальная камунікатыўная сістэма і мастацкая літаратура як эстэтычная сістэма, заснаваная на моўнай сістэме. Асаблівасці лексікі паэзіі мяжы ХIХ і ХХ стагоддзяў звязаны з супадзеннем літаратурнага працэсу з нацыянальным адраджэннем. Асаблівасці лексікі паэзіі мяжы ХХ і ХХI стагоддзяў указваюць на гуманізацыю, інтэлектуалізацыю і эстэтызацыю пасродкам філасофскай і рэлігійнай культурных сфер на аснове культурна-моўных і эстэтычных традыцый.

Самообразование является неотъемлемой частью профессиональной компетенции специалиста. Поэтому современные педагогические технологии должны способствовать развитию у студента навыков самостоятельного приобретения знаний. Одной из таких технологий, способных решить данные проблемы и осуществить переход к новому, измененному процессу обучения, является модульное обучение. Модульное обучение основано на следующей основной идее: студент должен учиться сам, а преподаватель обязан осуществлять управление его учением – мотивировать, организовывать, координировать, консультировать, контролировать. По мнению авторов данной технологии, она интегрирует в себе все то прогрессивное, что накоплено в педагогической теории и практике.